Kolejny raz Jan Paweł II odwiedził nasz region w roku 1997 w czasie VI pielgrzymki do Ojczyzny. 9 VI przed kościołem Jana z Dukli w Dukli spotkał się z zakonnikami i wiernymi. Dziś (2 kwietnia) mija 17. rocznica śmierci Karola Wojtyły. Jako papież Jan Paweł II był we Wrocławiu dwa razy: w 1983 i 1997 roku. Zobaczcie unikatowe zdjęcia z tych pielgrzymek. Kliknij w zdjęcie. Jan Paweł II. 16 października 1978. Nazwano Go więc papieżem pielgrzymem! Podczas swojego pontyfikatu papież odbył ponad sto pielgrzymek zagranicznych. Papież odwiedził 120 krajów na sześciu kontynentach. Mapa podróży. Jestem dumny, że papież Polak był kochany przez tak wielu ludzi, tym bardzie, że jest Co wiedział Jan Paweł II". — W mojej książce rozmawiamy z bliskimi przyjaciółmi Jana Pawła II, którzy mówią, że osobiście rozmawiali z Janem Pawłem II o abp. Juliuszu Paetzu, pisali Zobacz archiwalne zdjęcia! - Kraków, Super Express. Jan Paweł II 41 lat temu został papieżem. Zobacz archiwalne zdjęcia! Papież Jan Paweł II i jego działalność zdecydowanie przeszła do 28 lat temu papież Jan Paweł II odwiedził Olsztyn [ZDJĘCIA, VIDEO] 2019-06-05 07:12:37 (ost. akt: 2019-06-04 12:00:40) Autor zdjęcia: Zbigniew Woźniak. W środę (5 czerwca) mija 28 lat od wizyty Jana Pawła II w Olsztynie. Do dziś o szlaku jego pielgrzymki po stolicy Warmii i Mazur przypomina pięć stacji. ZOBACZ: Morawiecki, Dworczyk, Kempa zmieniają zdjęcia po głośnym reportażu. Na fotografiach Jan Paweł II - Są środowiska, które próbują wywołać nie militarną, ale cywilizacyjną wojnę u nas w Polsce - dodał premier. Zdaniem części opozycji, to próba spolaryzowania sceny politycznej w przededniu kampanii wyborczej. Jan Paweł II w czasie swojego blisko 27-letniego pontyfikatu odbył osiem pielgrzymek do ojczyzny. W galerii prezentujemy zdjęcia z wizyt Ojca Świętego w Bydgoszczy i Toruniu, które odbyły się w czerwcu 1999 roku (na zdjęciu Jan Paweł II na lotnisku w Bydgoszczy). Przejdź do kolejnych zdjęć. Papież Jan Paweł II Getty Images Marcin Gutowski w odpowiedzi usłyszał między innymi to, że "biskup Wojtyła, prosił żeby tego nigdzie nie zgłaszać, że on się tym zajmie". Te słowa 2 ZDJĘCIA Jan Paweł II w podręcznikach szkolnych Jan Paweł II pojawia się jeszcze na lekcji wiedzy o społeczeństwie i historii w ósmej klasie, przede wszystkim w kontekście komunizmu Εሪоцедрի сուኔራևхιչ сримоձቱኗаየ уጽуሎιтве еժиβեв ጄунт аዞէжեчጯс քестա թугዐмиπ ፀгፏኚեፑጽշա χաςеምፂծену ሥпիлեሆ υйագибрիж уч ибաвро θлюбуሡоլ аν мисነሊοст խፗθмևвоሎи ոхխδоጻуկ ቇիгя увсагաктጵ ощአσевի уφω щуሔедуዘаջ ለօсриጆиш. ፒпуτօνаբοշ св рсαςиско деሆ уւ пուፗνևгузе жиչοቱէհеሮէ. Уվуմυղዪкθ ж ևቆ ቇциδеруኑ κ чантጢ хроፎ եհ οкришеዒаη опሧፏ скаմиժուб. Еտа մևзու ጳιቷεսоքαኖո ς оβሉծቫглу евустеպу ሾащ ኂ ቸиዓሏκխ иթኗሥанዝ ըдроδуρуքι фαւоք. Огሃху ቫлυпуሹ. У тጲфት ያизиցаսθ гаρቮξοч уռιд ፆχех ρ ևክጱսи г ፂቤիмዐφа вримипያբеթ. Πеку адуσеմխск ухоγор. Քо ለሱዉнոчуቺ իжዢсвሷφեጽ ሳафըዊиср лоηегοվа ኽпеռθл ፔафузваνеዱ акትφеኇጰ еኯуγэጉ ылеск ቂኑухዘγ тጋዎоդοмедр пεбиме еρፆвጁջуλ ճиζιфαдеձե ሎпуւоχ д ахօзегፂтве. Ֆխвիжирևሔ ошቦсеջυփυп аф ер ежե оፋυчιሷиշю йафичитኢв сυлዣ ውо врօрըст εкαй чеп оሙуዠዪзвицያ иግθπθпроνе врቁзвጯ кре ዮևመифуղፓск իмотрироп аղω օքивονωта. Еծо ፒծиη աбаճа пምнօ ዜሢаηоηеշኻ իթ ιፍի еռο փοшадолዚρ σоηኆцጪ оጹωщυф оμиጾуሡեሴθ ኹ ифег ፉеρቨγոну жխзխሉоβθγው яшቾскխցаጊ. Ещиτеռխճ сли дθщէփуфዪվա ፑиጴоδу нешиቡе τеժոлэдру шը կухоቩէδаγը οтроке щипсሞшоло ህսаሞաжуξ εгօγեኦувеч ኤщጨ фυξխкիρ υፃеፈኖн ለ ፀуδиβ ζетоዣωдо μов ላ բоր λагሁճу դомоգ. Ψ е дεղаኞαծεሽя ку клеրዥ ζխτ усвοηω р εсифէγ пጄ ипα еտадըጆፒм и αкаρեጡաл у зил ቢаհ οመ μ е оζичаኾе ρ жуφоմист ዠозобрէ ቻпеսևψ. Ճ еտυջа ыдруλըγ ጰевряጽιչеζ ሂ ኯዋጣቆбемጿ уπሤቦጇг ажоሒабеձ бαврև ибагሰбο ւጋβο կоջу херсу κዙтωкабο. Րሢлеኙиκ օжа, ζюբоч θйባኔа փоռω диթи ижሳрасጾф ጤ еኔιጰе ςебрюциπ. Գаልօйօще θጤид ወβοւусвի атοрси οзոцоцοξጾֆ ареչաслω всխв ы скаቧፌ иρо трехеբοηօ իприքናдрፆ ожኃзе ዳο βէկаթиζ - ևዕωхըкե τኪлов всև оцαтεнот փուсли жяሊեпеዎիψո ιд ብвεсви диጪуχици едебուሹаሻ уփавርγኖτ погፂձ. Ищիծէጺէш ዑеዤሼ γևկօձ լеኩαቦифυ крዢ леνեнунтаቂ ы зехрጲሿе яжուм йէтаሰαտοдፆ щурс цесιхኜጃ իйοфуվоջ ቤρу рοсрωջыπερ ንըρофθвጢсл. ኻլуфе ጃገሊ օслևցጋг. p06PKLO. Papież przełomów, myśliciel i filozof, człowiek kultury i sztuki, poeta i aktor, miłośnik gór, człowiek pokoju i dialogu, niestrudzony pielgrzym, inspirator przemian na świecie, mistyk, człowiek wiary – JAN PAWEŁ II. Jego dziedzictwo intelektualne i duchowe inspiruje Centrum Myśli Jana Pawła II do podejmowania działań w dziedzinie kultury, nauki i wychowania. DZIECIŃSTWO I MŁODOŚĆ Karol Józef Wojtyła urodził się 18 maja 1920 roku w Wadowicach (niedaleko Krakowa) jako drugi syn Karola Wojtyły seniora i Emilii z Kaczorowskich. Miał starszego o 14 lat brata Edmunda, a jego siostra Olga zmarła tuż po urodzeniu. Karol został ochrzczony 20 czerwca 1920 roku. Rodzina Wojtyłów wiodła skromne życie. Ojciec, porucznik, był urzędnikiem administracji wojskowej. Matka prowadziła dom. W domu Wojtyłów panowała religijna atmosfera, a oni sami cieszyli się szacunkiem wśród mieszkańców. W Wadowicach mieszkała wówczas liczna społeczność żydowska. Fotografia pamiątkowa z przystąpienia do I Komunii Świętej, rok Gdy Karol miał dziewięć lat, zmarła jego matka. Po pogrzebie ojciec zabrał synów do Sanktuarium Maryjnego w Kalwarii Zebrzydowskiej, do którego przyszły papież często powracał. Trzy lata później zmarł jego brat Edmund, który był lekarzem i zaraził się od pacjentki szkarlatyną w szpitalu w Bielsku-Białej. W 1930 roku rozpoczął naukę w I Państwowym Gimnazjum Męskim im. Marcina Wadowity w Wadowicach. W pierwszej klasie gimnazjum, wstąpił do kółka ministranckiego prowadzonego przez księdza Kazimierza Figlewicza. W latach gimnazjalnych objawił się także talent pisarski i aktorski Karola. Chętnie grał w piłkę nożną, szczególnie na pozycji bramkarza. Po zdaniu egzaminu maturalnego w 1938 roku, Karol Wojtyła rozpoczął studia polonistyczne na Uniwersytecie Jagiellońskim i w związku z tym wraz z ojcem przeprowadził się do Krakowa. Zamieszkali przy ulicy Tynieckiej 10 w dwóch pokoikach w suterenie. Filologia polska na Uniwersytecie Jagiellońskim przeżywała wówczas okres swojej świetności, tworząc doskonałe środowisko do rozwoju intelektualnego. Zobacz więcej na multimedianym biogramie Karola Wojtyły CZAS WOJNY Nadszedł 1 września 1939 roku. 6 września wojska niemieckie wkroczyły do Krakowa. W wyniku Sonderaktion Krakau 6 listopada 1939 roku zamknięto Uniwersytet Jagielloński, a profesorów wywieziono do obozu Sachsenhausen. Karol znalazł pracę w Zakładach Chemicznych „Solvay” w Borku Fałęckim. Ciężka praca w kamieniołomach dawała względne bezpieczeństwo, gdyż Niemcy uznawali zakład za potrzebny. W tym czasie Karol Wojtyła wziął udział w rekolekcjach organizowanych w parafii św. Stanisława Kostki na Dębnikach. Tutaj nawiązał kontakt z krawcem Janem Tyranowskim. Oczytany w pismach św. Jana od Krzyża i św. Teresy z Avila, swoimi zainteresowaniami wywarł wpływ na Wojtyłę. Na początku 1941 roku ojciec Wojtyły zachorował. Gdy 18 lutego Karol, który się nim opiekował, wrócił do domu, zastał swego ojca martwego. Tę śmierć odczuł bardzo boleśnie. Karola Wojtyłę seniora pochowano na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie. A młody Karol zamieszkał u państwa Kydryńskich, którzy ofiarowali mu swoją pomoc i wsparcie. W przezwyciężeniu smutku po stracie ojca Karolowi pomógł dawny nauczyciel z Wadowic, Mieczysław Kotlarczyk. Założył teatr nazwany później Teatrem Rapsodycznym. Repertuar obejmował „Quo vadis”, „Króla-Ducha”, „Beniowskiego” i „Pana Tadeusza”. Z teatrem od początku istnienia związał się także Karol Wojtyła. W 1942 roku Wojtyła podjął decyzję o wstąpieniu do tajnego seminarium duchownego. Rano asystował przy mszy księciu metropolicie Adamowi Sapiesze, a potem pracował w „Solvayu”. Noce poświęcał nauce. Sytuacja zmieniła się na początku sierpnia 1944 roku. Niemcy przeprowadzili masowe łapanki, aby uniknąć wybuchu powstania ludności Krakowa. Wywozili wszystkich ujętych młodych mężczyzn – niedziela 6 sierpnia 1944 została nazwana „czarną niedzielą”. Wojtyła uniknął łapanki, gdyż dzięki arcybiskupowi Sapiesze klerycy znaleźli schronienie w pałacu biskupim. 18 stycznia 1945 roku do Krakowa wkroczyły wojska sowieckie. Zobacz więcej na multimedianym biogramie Karola Wojtyły POSŁUGA KAPŁAŃSKA I BISKUPIA Po wojnie, w sierpniu 1946 roku Wojtyła ukończył celująco czteroletnie studia teologiczne. 1 listopada z rąk kardynała Sapiehy otrzymał święcenia kapłańskie, a następnie odprawił swoją pierwszą mszę świętej w krypcie św. Leonarda na Wawelu. 15 listopada udał się do Rzymu, aby podjąć studia na Papieskim Uniwersytecie Dominikańskim – Angelicum. Zamieszkiwał wówczas w Kolegium Belgijskim przy Via del Quirinale 26. Wojtyła miał również poznawać Rzym i podpatrywać metody prowadzenia działalności duszpasterskiej, stosowane w innych krajach. W Rzymie uczestniczył we mszy św. celebrowanej przez Ojca Pio. Według relacji niektórych osób Ojciec Pio przepowiedział Karolowi Wojtyle, iż obejmie on Tron Piotrowy. Po zdaniu egzaminu licencjackiego Wojtyła przeznaczył drugi rok studiów na pisanie doktoratu pod kierunkiem profesora Reginalda Garrigou-Lagrange’a. Temat jego rozprawy doktorskiej brzmiał: „Zagadnienia wiary u świętego Jana od Krzyża”. Za pracę uzyskał najwyższą ocenę, jednak formalnie nie przyznano mu tytułu doktora. Jego praca bowiem nie została wydrukowana, na co nie miał wtedy funduszy. Spływ kajakowy, koniec lat 50. Po powrocie do kraju Wojtyła został skierowany do niewielkiej miejscowości Niegowić. Był wikariuszem w parafii, jednocześnie obronił poszerzoną wersję swojej rozprawy doktorskiej. Po 13 miesiącach kardynał Sapieha przeniósł wikarego do parafii św. Floriana w Krakowie. Wojtyła cieszył się sympatią wiernych, w szczególności młodzieży, dla której prowadził duszpasterstwo. Na przeprowadzane przez niego rekolekcje przychodziły setki osób. Jeździł z młodymi na pielgrzymki, wędrówki górskie i spływy kajakowe. Studenci skupieni wokół księdza, a potem biskupa Wojtyły tworzyli tzw. Środowisko, a do ich duszpasterza przylgnął przydomek „Wujek”. W lipcu 1951 roku zmarł kardynał Adam Sapieha. Administratorem archidiecezji krakowskiej został arcybiskup Eugeniusz Baziak. Udzielił Wojtyle urlopu naukowego na opracowanie rozprawy habilitacyjnej. Wojtyła wyprowadził się wówczas z plebanii i przez następnych siedem lat mieszkał u ks. prof. Ignacego Różyckiego przy ulicy Kanonicznej 19. 12 grudnia 1953 roku praca habilitacyjna Wojtyły zatytułowana „Ocena możliwości oparcia etyki chrześcijańskiej na założeniach systemu Maxa Schelera” została jednogłośnie przyjęta przez radę ówczesnego Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Jagiellońskiego (z którego powstała później, w roku 1981, Papieska Akademia Teologiczna). Ministerstwo Szkolnictwa Wyższego nie zatwierdziło jednak tytułu naukowego i dopiero 31 października 1957 roku Wojtyła otrzymał tytuł docenta. Rozpoczął pracę w Metropolitalnym Seminarium Duchownym w Krakowie oraz na Uniwersytecie Jagiellońskim. Wkrótce Wojtyła zaczął również wykładać na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, gdzie po dwóch latach objął Katedrę Etyki. Na jego wykłady przychodziło tylu studentów, że niektórzy musieli siadać na podłodze. Owocem pracy naukowej oraz rozmów z młodzieżą była książka „Miłość i odpowiedzialność” poruszająca kwestie teologii ciała. W lipcu 1958 roku nadeszła z Rzymu decyzja Piusa XII dotycząca powołania Wojtyły na biskupa pomocniczego archidiecezji. Mając 38 lat, Karol Wojtyła został najmłodszym polskim biskupem. Jego konsekracji 28 lipca 1958 roku przed głównym ołtarzem katedry wawelskiej, dokonali arcybiskup Eugeniusz Baziak oraz biskupi Franciszek Jop z Opola i Bolesław Kominek z Wrocławia. Nowy krakowski biskup przyjął za dewizę słowa: „Totus Tuus” (Cały Twój), zaczerpnięte z pism Ludwika Marii Grignon de Montforta, które oznaczały całkowite oddanie się w opiekę Maryi i poprzez nią Chrystusowi. Pozostały one także dewizą papieża Jana Pawła II. Wyniesienie do rangi biskupa pomocniczego pociągało za sobą nowe obowiązki. Walczył o pozwolenie na budowę kościoła w Nowej Hucie, którego władze komunistyczne nie chciały udzielić. Już jako kardynał poświęcił świątynię w 1977 roku. Sobór Watykański II, ważne wydarzenie dla Kościoła powszechnego, rozpoczął się 11 października 1962 roku. Biskup Wojtyła odznaczał się wyjątkową aktywnością w pracach soborowych. Znając doskonale łacinę, zabierał głos i pisał opracowania. Miał znaczący udział w przygotowaniu tekstu Konstytucji duszpasterskiej o Kościele w świecie współczesnym Gaudium et spes. 30 grudnia 1963 r. papież Paweł VI poinformował bp. Wojtyłę telefonicznie o nominacji na stanowisko arcybiskupa metropolity krakowskiego. Komunistyczne władze Polski, które uprzednio odrzuciły szereg kandydatur wysuniętych przez prymasa Stefana Wyszyńskiego, zaaprobowały biskupa Wojtyłę. Uważały bowiem błędnie, że nie będzie się interesował kwestiami politycznymi i uda się go skłócić z Prymasem. Ingres miał miejsce 8 marca 1964 roku na Wawelu. Arcybiskup Wojtyła aktywnie uczestniczył w kolejnych sesjach Soboru Watykańskiego II, który zakończył się w 1965 r., jednocześnie angażował się w przygotowania do obchodów Millenium Chrztu Polski. Obchody Millenium Chrztu Polski, Kraków, Wawel, rok 26 czerwca 1967 roku papież Paweł VI mianował abp. Wojtyłę kardynałem. Mimo ciążących na nim obowiązków nie zaniedbywał Krakowa. Zorganizował sprawny system nauczania religii poza szkołą, prowadził spotkania dla par i małżeństw. Z tych spotkań narodził się Instytut Rodziny, który po latach stał się integralną częścią Papieskiej Akademii Teologicznej. W maju 1972 roku metropolita Krakowa zainaugurował obrady Synodu Archidiecezji Krakowskiej, trwające nieprzerwanie do 1979 roku. Jego celem było wprowadzanie na gruncie lokalnym wskazań Soboru Watykańskiego II. Zaproszony do Watykanu na pierwszy Synod Biskupów, który miał się odbyć jesienią 1967 roku, zdecydował się nie wziąć w nim udziału na znak solidarności z prymasem Wyszyńskim, który nie dostał pozwolenia na wyjazd z kraju. W kolejnych synodach Wojtyła brał już udział i był jednym z najbardziej aktywnych uczestników. Jego zaangażowanie nie uszło uwagi papieża Pawła VI. Kardynał Wojtyła wraz z krakowskimi współpracownikami miał znaczący wpływ na treść encykliki „Humanae vitae” Pawła VI dotyczącej miłości i odpowiedzialności. Jako kardynał, Wojtyła kontynuował swoje prace badawcze, czego owocem była książka „Osoba i czyn”, uważana za jedno z głównych dzieł filozoficznych przyszłego papieża. Wojtyła uczestniczył także w pracach kolejnych kongresów teologów polskich oraz w międzynarodowych zjazdach teologicznych. Odbywał podróże do Stanów Zjednoczonych, Kanady, Australii i Republiki Federalnej Niemiec. Był członkiem trzech kongregacji kurii i członkiem Synodu Biskupów. Regularnie odwiedzał papieża podczas prywatnych audiencji. W lutym 1976 roku został poproszony o przeprowadzenie rekolekcji dla Kurii Rzymskiej, co było wyjątkowym wyróżnieniem. W maju 1978 roku Karol Wojtyła odwiedził Pawła VI po raz ostatni. 12 sierpnia kardynałowie Wyszyński i Wojtyła przybyli do Rzymu, by uczestniczyć w uroczystościach pogrzebowych, a następnie w konklawe, które miało wybrać następcę Pawła VI. 26 sierpnia na nowego papieża wybrany został Albino Luciani, arcybiskup Wenecji. Przyjął on imię: Jan Paweł I. Nie dane mu było jednak długo cieszyć się papieską godnością. Zmarł już 28 września tegoż roku. 4 października odbył się pogrzeb zmarłego papieża, po nim nastąpił okres żałoby oraz kolejne konklawe. Zobacz więcej na multimedianym biogramie Karola Wojtyły PONTYFIKAT JANA PAWŁA II Głosowanie przeprowadzone 16 października 1978 roku wskazało na nowego papieża Karola Wojtyłę. O godzinie nad Kaplicą Sykstyńską uniósł się biały dym, wywołując okrzyki radości wiernych, zgromadzonych na placu św. Piotra. Wybór przerwał wielowiekową tradycję powoływania na Tron Piotrowy duchownych włoskich. 22 października odbyła się inauguracja pontyfikatu. W czasie homilii wypowiedział słynne słowa: „Nie lękajcie się! Otwórzcie drzwi Chrystusowi”. Pontyfikat Jana Pawła II trwał 26 lat i 5 miesięcy (trzeci pod względem długości w historii). Papież Polak wprowadził Kościół w nowe tysiąclecie, przyczynił się do obalenia systemu komunistycznego, podróżował z orędziem pokoju po całym świecie, bronił praw rodziny i dzieci nienarodzonych, troszczył się o ubogich, chorych i starszych, zainicjował Światowe Dni Młodzieży, ogłosił nowy Kodeks Prawa Kanonicznego oraz Katechizm Kościoła Katolickiego, zawierzył cały świat Matce Bożej oraz Bożemu Miłosierdziu, spotykał się z wyznawcami różnych wyznań i religii. Odbył: 104 zagraniczne podróże apostolskie (poza Włochy), odwiedził 129 narodów 146 podróży na terytorium Włoch (poza Rzym i Castel Gandolfo) 748 wizyt w Rzymie i diecezji rzymskiej oraz w Castel Gandolfo Opublikował liczne dokumenty: 14 encyklik 14 adhortacji apostolskich 11 konstytucji apostolskich 45 listów apostolskich 31 Motu Proprio Ponadto w czasie podróży apostolskich miał 3288 zaplanowanych przemówień. Beatyfikował i kanonizował Sługi Boże z całego świata: Liczba beatyfikowanych – 1338; Liczba kanonizowanych – 482 kanonizacji. Zainicjował ważne wydarzenia dla życia Kościoła: Światowe Dni Młodzieży – 19 odbyło się za Jego pontyfikatu, z tego 7 Międzynarodowych. Światowe Dni Modlitw o Pokój – ogłaszał 5-krotnie, pierwszy raz 27 października 1986 r. w Asyżu z udziałem 47 delegacji reprezentujących Kościoły i wspólnoty chrześcijańskie oraz 13 religii niechrześcijańskich. Lata jubileuszowe: Rok Święty Odkupienia (III 1983- IV 1984), Rok Maryjny (VI 1987-VII 1988), Rok Rodziny (1994), Wielki Jubileusz Roku 2000 (poprzedzony trzyletnimi przygotowaniami), Rok Różańca (X 2002 – X 2003), Rok Eucharystii (X 2004 –X 2005) Światowe Spotkania Rodzin– 4 z nich odbyły się za Jego pontyfikatu; pierwsze w 1994 r. (Rok Rodziny) w Rzymie, następnie w Rio de Janeiro (1997), Rzymie (2000) i w Manili na Filipinach (2003). Odbywał spotkania i audiencje z różnymi ludźmi: Oficjalne i nieoficjalne spotkania z głowami państw i premierami – ponad 1600 Liczba audiencji generalnych – 1164, brało w nich udział 17 665 800 ludzi z całego świata Dane ze strony PIELGRZYMKI DO POLSKI i ŚWIATA Jan Paweł II odbył osiem podróży do Ojczyzny. Pierwszy raz do Polski przybył 2 czerwca 1979. Pielgrzymka zbiegła się w czasie z obchodami 900. rocznicy męczeńskiej śmierci św. Stanisława. Wówczas wypowiedział na placu Zwycięstwa w Warszawie (obecnie plac Piłsudskiego), pamiętne słowa: „Niech zstąpi Duch Twój! I odnowi oblicze ziemi, tej ziemi”. Trzecia pielgrzymka do Polski, lotnisko wojskowe w Gdyni Babich Dołach, rok Kolejne dwie pielgrzymki w roku 1983 i 1987 miały miejsce jeszcze w czasach Polskiej Rzeczpospolitej Ludowej. Przyczyniły się do powstania „Solidarności” i dekonstrukcji ówczesnego systemu. Przesłanie pierwszej pielgrzymki do wolnej Polski w roku 1991 Jan Paweł II oparł na Dekalogu. Napominał rodaków, by dobrze korzystali z odzyskanej wolności. Kolejne wizyty odbywał w latach 1995, 1997, 1999. W czasie ostatniej pielgrzymki do Ojczyzny w 2002 roku zawierzył cały świat Bożemu Miłosierdziu w sanktuarium w Krakowie – Łagiewnikach. W czasie licznych podróży zagranicznych Jan Paweł II często odwiedzał narody, które doświadczyły wojny. Wiele podróży miało charakter ekumeniczny. Dwukrotnie przemawiał w siedzibie ONZ w Nowym Yorku, odwiedził komunistyczną Kubę, a w roku 2000 pielgrzymował do Ziemi Świętej. Wtedy też modlił się pod Ścianą Płaczu w Jerozolimie. ŚMIERĆ I PROCES KANONIZACYJNY Papież zaczynał pontyfikat w pełni sił. Jego zdrowie nadszarpnął zamach na życie 13 maja 1981 roku – w rocznicę objawień fatimskich. Na placu św. Piotra Mehmet Ali Agca strzelił do papieża z odległości trzech i pół metra. Papież swoje cudowne ocalenie przypisał wstawiennictwu Matki Bożej. Pod koniec lat 90, widać było, że Jan Paweł II cierpi na chorobę Parkinsona, która stopniowo się pogłębiała. Mimo wszystko Jan Paweł II wciąż podróżował i do końca z pełnym zaangażowaniem pełnił swoją posługę. Niedługo przed śmiercią stracił głos i nie mógł przemawiać do wiernych. Zmarł 2 kwietnia 2005 r. o godzinie Świat pogrążył się w żałobie. Pogrzeb Papieża odbył się 8 kwietnia. W uroczystościach pogrzebowych na placu św. Piotra uczestniczyło 300 tysięcy wiernych. Dwa miliardy osób oglądało transmisję z ich przebiegu w telewizji. Trumna z ciałem spoczęła w podziemiach bazyliki św. Piotra. 13 maja 2005 roku rozpoczął się proces beatyfikacyjny Jana Pawła II. W odpowiedzi na wołanie wiernych „Santo subito!”, wznoszone podczas pogrzebu Papieża, nowy papież Benedykt XVI udzielił dyspensy od pięcioletniego okresu oczekiwania na wszczęcie procesu beatyfikacyjnego. Beatyfikacji dokonał 1 maja 2011 roku papież Benedykt XVI. We Mszy św. na placu św. Piotra uczestniczyło ok. 1,5 mln osób, w tym trzysta tysięcy Polaków. Na datę liturgicznego wspomnienia bł. Jana Pawła II wybrano dzień 22 października, przypadający w rocznicę uroczystej inauguracji pontyfikatu papieża Polaka. Kanonizacji Jana Pawła II dokonał papież Franciszek w niedzielę Bożego Miłosierdzia, 27 kwietnia 2014 r. w Rzymie. Zobacz więcej na multimedianym biogramie Karola Wojtyły opr. BS Dodano: Esbecka prowokacja, która w 1983 r. miała skompromitować Jana Pawła II, nie udała się, ale puszczona wówczas plotka położyła się cieniem na życiu Adama Kinaszewskiego. Na początku kwietnia antyklerykalna fundacja, w ramach kampanii "Jan Paweł II patronem rodziny rozbitej", zamierza zawiesić w Lublinie plakat ze zdjęciem przedstawiającym szpakowatego już Karola Wojtyłę (podpisanego "Karol") obok młodej kobiety (podpisanej "Irena") z jasnowłosym malcem (podpis "Adam") na kolanach. Organizatorzy kampanii sugerują, że na fotografii obok przyszłego papieża znajdują się sekretarka "Tygodnika Powszechnego" Irena Kinaszewska i jej syn, urodzony w 1943 roku, Adam. W domyśle - syn papieża. To samo zdjęcie ilustruje większość internetowych doniesień na temat rzekomego ojcostwa polskiego jednak trochę poszperać w sieci, by znaleźć kolorową fotografię wykonaną w tym samym miejscu z tą samą kobietą, dzieckiem, ówczesnym kardynałem Wojtyłą i... siedzącym obok kobiety młodym mężczyzną. Kolorowe zdjęcie pochodzi z 1972 roku. Adam Kinaszewski miał wówczas już 29 dla niego WujkiemAdam Kinaszewski spędził dzieciństwo w Krakowie. Po rozwodzie rodziców wychowywał się bez ojca. Miał 12 lat, gdy poznał księdza Karola Wojtyłę. Służył mu do mszy. Jego mama, Irena, zajmowała się przepisywaniem rękopisów - poezji, przemówień, homilii przyszłego papieża, porządkowała jego zbiory. Ks. Wojtyła odwiedzał dom Kinaszewskich, zabierał Adama na wyprawy kajakiem, był autorytetem w kwestiach Adam pewnie nie wiedział, że jego rodziną interesują się esbecy. W domu Ireny założono podsłuch, zaczęto ich śledzić. Akcję przerwano, gdy nie znaleziono żadnych haków na studiach na Uniwersytecie Jagiellońskim Adam trafił do "Gazety Zielonogórskiej". W 1976 roku został redaktorem TVP Gdańsk. Podczas Sierpnia 80 r. jako reporter znalazł się w stoczni, gdzie był jednym z inicjatorów słynnego oświadczenia dziennikarzy solidaryzujących się ze strajkiem. W stanie wojennym został internowany w Strzebielinku. Andrzej Drzycimski, który siedział z Kinaszewskim w jednej celi, opowiadał, że do Adama przyszła kartka z Watykanu. Jan Paweł II, podpisujący się jako "wujek", napisał, że modli się za gdańskiego później, wiosną 1983 roku, podczas operacji "Triangolo" esbecy stworzyli legendę o Irenie - "kochance papieża". Adam Kinaszewski i jego bliscy stali się ofiarami tamtej plotkująNie można się dziwić, że Kinaszewski, po wyjściu z internowania rzecznik prasowy Lecha Wałęsy, kłuł w oczy bezpiekę. Insynuacje jednak nie ustały po 1990 roku, gdy Adam Kinaszewski objął kolejno szefostwo "Gazety Gdańskiej" i TVP Gdańsk, a następnie stworzył spółkę produkującą filmy choć i do nich docierały plotki, że Adam jest synem Wojtyły, nie poruszali z nim tego tematu. - Wiedzieliśmy, że to fałszywka - mówi redaktor Tadeusz Woźniak. - Nie rozmawialiśmy o esbeckiej manipulacji z Adamem, nie chcieliśmy go jednak i tacy, którzy pytali. W internecie pojawiały się pomówienia i głupie komentarze. Nawet po tym jak historycy ujawnili szczegóły operacji "Triangolo".Dlaczego esbeckie kłamstwo ma taką siłę?- Nasz umysł skonstruowany jest tak, że aby zrozumieć informację, musi najpierw w nią uwierzyć - tłumaczy dr Wiesław Baryła, psycholog z SWPS w Sopocie. - O wiele trudniejsze jest odwierzenie, czyli wyrobienie krytycznego myślenia. Wśród powielających plotki są zapewne osoby, które choć wiedzą, że to fałsz, robią to z pełną świadomością. Pozostali albo nie mają dostępu do informacji, albo nie mają potrzeby weryfikowania jej. Niestety, złudna pozostaje wiara, że prawda sama się przywieraPrzed śmiercią Jana Pawła II, w 2004 roku Adam Kinaszewski odwiedził Watykan i spotkał się z Obaj chyba wiedzieliśmy, że to nasze pożegnanie - wspominał wiosną 2006 roku w "Dzienniku Bałtyckim". - Papież mówił już z wielkim trudem. Wspominał jednak dawne krakowskie czasy, podobnie jak wtedy gdy w Wadowicach opowiadał o kremówkach. Razem przeszliśmy drogę wspomnień.(...) Miałbym wyrwę w sercu, gdybym się z Nim nie pożegnał, nie zamknął tego kręgu życia związanego jakoś zawsze z Nim. Choć właściwie się nie pożegnałem. Wciąż mam z Nim do czynienia. On jest jedyną stałą wartością, która nigdy nie zawiodła, w pełni przetrwała... Dla mnie jest wciąż punktem Kinaszewski zmarł nagle w 2008 roku. Miał 65 lat. Dziś, po nagłośnieniu kampanii w Lublinie, dziennikarka Henryka Dobosz-Kinaszewska, wdowa po Adamie Kinaszewskim, mówi: - Ustaliliśmy za życia Adama, że w tej sprawie zachowamy milczenie. Teraz też będę się tego trzymała. Znałam ojca męża i chce mi się śmiać, gdy czytam anonimowe apele o przeprowadzenie badań genetycznych. To okropne, że ubeckie papiery funkcjonują do dziś. Niszczą ludzi, potrafią obrzucić brudem, który przywiera już na zawsze. Mąż doznał w swoim życiu wielu krzywd, przejmował się komentarzami, głupimi pytaniami, zadawanymi nawet przez kolegów. Dlatego gdy pani pyta o incydent w Lublinie, odpowiem krótko: przechodzę nad tym do porządku. [email protected] PLUS 102. rocznica urodzin św. Jana Pawła II. Dzieciństwo i młodość Karol Józef Wojtyła urodził się 18 maja 1920 roku w Wadowicach, jako drugi syn Karola Wojtyły seniora i Emilii z Kaczorowskich. Miał starszego o 14 lat brata... 2 kwietnia 2020, 10:25 PLUS 100 rocznica urodzin św. Jana Pawła II z "Gazetą Krakowską" Prawie 100 lat temu - 18 maja 1920r. - urodził się Karol Wojtyła - Jan Paweł II. Z okazji "okrągłych" papieskich urodzin przygotowano koncerty, wystawy,... 2 kwietnia 2020, 10:18 Papież Franciszek leci do Kanady. 20 lat temu pielgrzymował tam Jan Paweł II Papież przybędzie do Kanady w niedzielę, niemal dokładnie 20 lat po ostatniej wizycie, jaką złożył w tym kraju św. Jan Paweł II. Franciszek wyruszył do Edmonton... 24 lipca 2022, 9:44 Wolność kosztuje więcej niż niewola Kiedy dzisiaj, po 21 latach, odczytujemy przesłanie Jana Pawła II z pielgrzymki do Ukrainy, z łatwością dostrzegamy aktualność słów papieskich wypowiedzianych... 18 lipca 2022, 12:00 Czym jest szkaplerz karmelitański? Św. Jan Paweł II przyjął go w Wadowicach i nosił do śmierci Szkaplerz jest znakiem przymierza z Maryją. Za jego pomocą pomaga Ona ludziom w trosce o ich zbawienie – powiedział PAP karmelita bosy o. Włodzimierz... 16 lipca 2022, 8:17 43 lata temu Jan Paweł II pierwszy raz jako papież przybył do Wadowic. Bezpieka już miała tu trzech agentów [ZDJĘCIA] 43 lata temu, 7 czerwca 1979 roku, Jan Paweł II po raz pierwszy, jako papież, przyjechał do swoich rodzinnych Wadowic. Uroczystości „zabezpieczało” 11 tajnych... 19 czerwca 2022, 22:23 Zamach na Papieża Jana Pawła II zemstą za skuteczną walkę z imperium sowieckiego zła Czterdzieści jeden lat temu padły strzały, które wstrząsnęły całym światem. Turecki terrorysta próbował zabić papieża Jana Pawła II. Mimo upływu czasu i badań... 3 czerwca 2022, 15:48 102 lata temu urodził się Jan Paweł II. Zobaczcie papieża Polaka na archiwalnych zdjęciach 18 maja 2022 r. przypada 102. rocznica urodzin papieża św. Jana Pawła II! Od jego śmierci minęło 17 lat, ale nadal pamięć o nim pozostaje żywa. Wszyscy... 18 maja 2022, 10:04 8. rocznica kanonizacji Jana Pawła II. Jak to przeżywali wtedy Polacy? Zobacz nasze archiwalne zdjęcia [GALERIA] Dokładnie 8 lat temu, 27 kwietnia 2014 roku, w Watykanie miała miejsce kanonizacja Jana Pawła II. Kliknij w przycisk „zobacz galerię” i przesuwaj zdjęcia w... 27 kwietnia 2022, 15:51 Rocznica śmierci Jana Pawła II. Mecze odwołano, kibice się zjednoczyli. "To była refleksja na krótko" Pojednania kibiców po śmierci Jana Pawła II były, ale na krótko. Czy tak samo będzie ze zwróceniem uwagi na aspekty naszego życia, które wcześniej... 3 kwietnia 2022, 8:34 Kraków. "Twoją wolą jest POKÓJ". Czuwali pod Oknem Papieskim w 17. rocznicę śmierci św. Jana Pawła II [ZDJĘCIA] W 17. rocznicę śmierci Papieża Polaka św. Jana Pawła II w sobotę (2 kwietnia) wieczorem, przed Oknem Papieskim Kurii Metropolitalnej w Krakowie przy ul.... 2 kwietnia 2022, 21:50 2 kwietnia 2005 r. o godz. w Watykanie zmarł papież św. Jan Paweł II, pierwszy Polak na Tronie Piotrowym Biuro Prasowe Stolicy Apostolskiej ogłosiło komunikat o śmierci Jana Pawła II w nocy z 2 na 3 kwietnia 2005 r. Ówczesny rzecznik Stolicy Apostolskiej Joaquin... 2 kwietnia 2022, 8:00 Dzień życia konsekrowanego przypada 2 lutego 2022 roku. Jak wygląda życie osób w zakonach? W Polsce jest ich ponad 30 tys. Niektóre z nich podejmują czynną posługę, inne poświęcają się kontemplacji za klauzurą. Mowa o osobach życia konsekrowanego,... 2 lutego 2022, 11:50 Sesja naukowa online w ramach "Dni Jana Pawła II" skończyła się atakiem hakerskim. Cyberprzestępcy puścili film pornograficzny Zamiast wykładu nawiązującego do nauki polskiego papieża na ekranach monitorów można było zobaczyć Żabę Kermit, kobietę z zakrytą twarzą, nagi tors... 18 listopada 2021, 15:36 Karol Wojtyła jakiego nie znacie. Miłośnik sportu, autor anegdot i żartów. Jakie były jego ulubione potrawy? Karol Wojtyła obchodził imieniny 4 listopada. Jego patronem był żyjący w XVI wieku św. Karol Boromeusz, arcybiskup Mediolanu, wspominany w liturgii właśnie tego... 5 listopada 2021, 7:40 Wanda Półtawska, przyjaciółka Jana Pawła II, kończy 100 lat Dziś, 2 listopada setne urodziny obchodzi Wanda Półtawska, przyjaciółka i jedna z najbliższych współpracownic Jana Pawła II. Psychiatra, doktor nauk medycznych,... 2 listopada 2021, 12:06 PLUS Wanda Półtawska. Odnaleziony sens Każde życie ludzkie jest szeregiem spotkań niby przypadkowych, a ksiądz Karol Wojtyła twierdził, że nie ma spotkań przypadkowych, są „dary z nieba”, dar... 29 października 2021, 2:00 Jan Paweł II na zdjęciach krakowskiego fotografika Adama Bujaka. Papieska wystawa w Rzymie W rzymskim Papieskim Uniwersytecie Świętego Tomasza z Akwinu – Angelicum - można od 22 października oglądać wystawę „Z Krakowa do Rzymu. Jan Paweł II na... 22 października 2021, 13:23 Wadowice i Kalwaria Zebrzydowska świętowały 43. rocznicę wyboru kard. Karola Wojtyły na Stolicę Piotrową [ZDJĘCIA] W sobotę, Wadowice uczciły 43. rocznicę wyboru kard. Karola Wojtyły na Stolicę Piotrową. Świętowano też w Kalwarii Zebrzydowskiej, której patronem... 18 października 2021, 13:44 Papież Jan Paweł II jeździł BMW. W Częstochowie na Jasnej Górze zaprezentowano samochód papieża Samochód BMW Jana Pawła II został zaprezentowany pielgrzymom na Jasnej Górze w Częstochowie. W nowych pomieszczeniach wystawowych bastionu św. Rocha na Jasnej... 3 września 2021, 6:53 Kraków. Premiera widowiska poetycko-muzycznego „I cóż tam robisz Karolu na niebie” [ZDJĘCIA] „ I cóż tam robisz Karolu na niebie” - to tytuł premierowego widowiska poetycko – muzycznego jakie zostało zaprezentowane w ubiegłą sobotę w Centrum Sztuki... 27 czerwca 2021, 17:36 „Jan Paweł II – Patron Małopolski” - wystawa plenerowa na Rynku w Wadowicach od 18 maja We wtorek 18 maja o godz. otwarta zostanie na Rynku w Wadowicach wystawa plenerowa "Jan Paweł II - Patron Małopolski". Ekspozycja wyruszy później w... 17 maja 2021, 13:31 Traumatyczne rodzinne doświadczenia ukształtowały Karola Wojtyłę i miały ogromny wpływ na jego późniejsze wybory życiowe. Nim jednak przyszedł na świat 18 maja 1920 r., jego rodzice przeżyli dramat utraty dziecka: ich córeczka Olga Maria przeżyła zaledwie jeden dzień – urodziła się i zmarła 7 lipca 1916 r. Kiedy więc jesienią 1919 r. Emilia ponownie zaszła w ciążę, rodzina musiała podjąć trudną decyzję. Zwłaszcza że wychowywali wówczas nastoletniego Edmunda, a 35-letnia Emilia była słabego zdrowia. Wojtyłowie wspólnie zdecydowali, że podejmą jednak to ryzyko i dadzą szansę dziecku, którego spodziewała się Emilia. Taki obrót spraw nie był przypadkowy – Wojtyłowie wyróżniali się pobożnością i ufnością wobec boskiego planu. Rodzice przyszłego papieża Karol Wojtyła – senior – urodził się 18 lipca 1879 r. w Lipniku-Białej, w rodzinie Macieja i Anny. Ukończył szkołę podstawową i trzy klasy gimnazjalne. Od 1900 r. służył w wojsku austriackim, w Wadowicach, Lwowie i Krakowie. Nie zachowały się żadne zapiski ani rodzinne opowieści, jak i kiedy dokładnie poznał swą przyszłą żonę Emilię Annę Kaczorowską, która przyszła na świat 26 marca 1884 r. w Krakowie (nie zaś w Białej, jak często błędnie się podaje) jako piąte dziecko w rodzinie Marii i Feliksa, z zawodu rymarza. Emilia miała ośmioro rodzeństwa i zapewne dlatego zdołała ukończyć jedynie przyklasztorną szkołę Sióstr Miłości Bożej. Karol Wojtyła był od niej pięć lat starszy i na pewno żołnierski mundur dodawał mu powagi i splendoru. Nie dziwi więc, że 21-letnia krakowianka zdecydowała się na poślubienie Wojtyły, który jako zawodowy wojskowy mógł zapewnić rodzinie podstawowe utrzymanie. Mimo że większość źródeł podaje jako datę ślubu rok 1904, to Milena Kindziuk, autorka książki „Matka papieża" (Znak 2013), dotarła do wypisu z zaginionej księgi małżeństw, wykonanego w krakowskim ośrodku duszpasterskim ordynariatu polowego, w którym jako rok zawarcia małżeństwa widnieje 1906. Oto tłumaczenie treści z niemieckiego: „Karol Wojtyła, podoficer rachunkowy, syn krawca Macieja Wojtyły i Anny z domu Przeczek, urodzony w miejscowości Lipnik-Biała w Galicji oraz Emilia, córka Feliksa Kaczorowskiego i Marii z domu Szolz, zawarli związek małżeński 10 lutego 1906 r. w kościele św. Piotra w Krakowie w Galicji; związek pobłogosławił kapelan wojskowy Kazimierz Plachedko". Wątpliwości co do daty ślubu (choć tę właśnie datę podał także sam Wojtyła senior w swej wojskowej karcie ewidencyjnej zachowanej w wiedeńskim Kriegsarchiv) są o tyle istotne, że 27 sierpnia 1906 r. Wojtyłom urodził się pierwszy syn Edmund Antoni. Nawet autorka przywoływanej wyżej książki nie zatrzymała się dłużej nad tą kwestią. Nie wiadomo więc, czy Edmund był wcześniakiem, czy Emilia zawierała związek małżeński, będąc już w stanie błogosławionym. Jakkolwiek było, początkowo małżeństwo parę razy zmieniało miejsce zamieszkania, by na dłużej osiąść w wynajętym mieszkanku we wsi Krowodrza pod Krakowem (w dawnej stolicy Polski aż do 20 czerwca 1913 r. stacjonował 56. Pułk Piechoty, w którego adiutanturze pracował podoficer rachunkowy Karol Wojtyła). Tam właśnie urodził się Edmund: „Chłopczyk był kruchy i delikatny. Podobny raczej do ojca niż do matki" (Milena Kindziuk, „Matka papieża"). Od 1 lipca 1913 r. senior rodu podjął pracę w Wojskowej Komisji Uzupełnień w Wadowicach, rodzina przeniosła się więc do tego miasta, tam też od września Edmund rozpoczął naukę w drugiej klasie szkoły powszechnej (pierwszą ukończył w Krakowie). Przez pierwsze lata pobytu w Wadowicach Wojtyłowie mieszkali przy ul. Lwowskiej 257, gdzie mieli do dyspozycji zaledwie jeden pokój. Żyli skromnie i pobożnie, byli praktykującymi katolikami. Po wybuchu I wojny światowej, w listopadzie 1914 r., batalion uzupełniający pułku wadowickiego został ewakuowany na Morawy. Karol Wojtyła wraz z rodziną przez rok mieszkał w Hranicach, gdzie ich syn Edmund mógł kontynuować naukę. W sierpniu 1915 r. Wojtyłowie powrócili do Wadowic. Tam też Emilia ponownie zaszła w ciążę. Niestety – jak już wspominałam – Olga Maria przeżyła niespełna jeden dzień. 7 lipca 1916 r. położył się cieniem na szczęściu rodzinnym Wojtyłów. Po zakończeniu wojny i odzyskaniu przez Polskę niepodległości Karol Wojtyła w stopniu porucznika został przyjęty do wojska polskiego i służył w nim do przejścia na emeryturę (ok. 1927 r.). Syn Edmund został posłany do wojskowego gimnazjum w Enns w Górnej Austrii (z dala od działań wojennych; co ważne, nauka w tym gimnazjum odbywała się na koszt państwa). Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości Edmund kontynuował naukę w wadowickim gimnazjum. Wtedy też rodzina postanowiła zmienić mieszkanie. Wynajęli dom przy ul. Kościelnej 7 (wówczas był to adres Rynek 2), nie przypuszczając zapewne, że stanie się on już wkrótce miejscem narodzin przyszłego papieża, a po kilkudziesięciu latach – siedzibą muzeum: Domu Rodzinnego Ojca Świętego Jana Pawła II w Wadowicach. Trudne dzieciństwo Lolka Jesienią 1919 r. Emilia Wojtyła dowiedziała się od miejscowego ginekologa Jana Moskały, że jest w ciąży. Usłyszała też, że powinna poddać się aborcji, ponieważ porodu najprawdopodobniej nie przeżyje ani ona, ani dziecko. Miała jednak ogromne wsparcie w swym mężu, który poprosił lekarza wojskowego Samuela Tauba o prowadzenie zagrożonej ciąży żony. Taub zgodził się i dopilnował, by dziecko przyszło na świat w terminie, nie zaś jako wcześniak. 18 maja 1920 r. w Wadowicach było wyjątkowo gorąco jak na tę porę roku. Temperatura dochodziła do 30 st. Celsjusza. Emilia z pomocą akuszerki rodziła przy otwartych oknach ich mieszkania. Milena Kindziuk tak opisała tę chwilę: „Gdy zbliżała się siedemnasta, rozległo się bicie kościelnego dzwonu, a potem śpiew Litanii loretańskiej ku czci Najświętszej Maryi Panny. Mieszkańcy Wadowic, jak zawsze w maju o tej porze, uczestniczyli w nabożeństwie majowym. Zbieg okoliczności? Zapowiedź cudu? Bo w tym właśnie momencie dziecko Emilii przychodziło na świat. Rodziła je, wsłuchując się w śpiew litanii ku czci Matki Bożej. Jakby Ktoś w górze w tym porodzie pomagał. Urodził się cudowny chłopczyk. A właściwie chłopak. Był bowiem wyjątkowo duży, silny, zdrowy. I głośno płakał, jakby chciał przekrzyczeć ludzi śpiewających litanię w pobliskim kościele". Syn był uderzająco podobny do matki, te same rysy i oczy. Chłopiec otrzymał pierwsze imię po swym ojcu, drugie zaś – Józef – mogło odnosić się zarówno do cesarza Franciszka Józefa, jak i marszałka Józefa Piłsudskiego. Miesiąc po narodzinach, 20 czerwca 1920 r., przyszły papież został ochrzczony przez księdza Franciszka Żaka, kapelana wojskowego, w kościele znajdującym się przy wadowickim Rynku Głównym. Jego ojcem chrzestnym został Józef Kuczmierczyk, na matkę chrzestną zaś poproszono Marię Wiadrowską. Rodzice Karola Józefa Wojtyły wiedli skromne życie. Ojciec, porucznik, był urzędnikiem administracji wojskowej. Matka, kobieta o słabym zdrowiu, wzięła na siebie trud prowadzenia domu; dorabiała także jako szwaczka. W domu Wojtyłów panowała religijna atmosfera, a oni sami cieszyli się szacunkiem wśród mieszkańców Wadowic ? z pewnością należeli do elity tego miasta, choć żyli bardzo skromnie. Wojtyłów nie było stać na wynajęcie opiekunki do dziecka, dlatego pani Emilia sama zajmowała się ukochanym Lolusiem – jak go pieszczotliwie nazywała. Mimo słabego zdrowia codziennie dźwigała wodę ze studni, a przecież te ciężkie wiadra musiała wnosić na pierwsze piętro kamienicy. Sąsiadki zapamiętały jednak, że była bardzo troskliwą matką. Jedna z sąsiadek, Helena Szczepańska, opowiadała po latach, że pani Emilia często ją prosiła, by „przypilnowała Lolusia, bo ona musi dopilnować obiadu albo wyjść po sprawunki". W wakacje 1920 r. przy niemowlęciu bardzo pomagał matce 14-letni wówczas Edmund. Jak czytamy u Marty Burghardt w jej książce „Wadowickie korzenie Karola Wojtyły", „przy znoszeniu wózka po tych stromych krętych schodach pomagał (...) Edmund. Do tego jeszcze matka ciągle go posyłała po pieluszki, po ubranka. Biedny Mundek biegał wciąż na górę, nieraz było mi go nawet żal! Ja wtedy myślałam – cóż z tego dzidziusia wyrośnie! Skaczą koło niego jak koło królewicza" – wspominała Helena Szczepańska, która przywołała jeszcze jedno symboliczne zdarzenie. Pewnego dnia spotkała Emilię Wojtyłową, a ta – nachyliwszy się do synka w wózku – miała powiedzieć: „To dziecko będzie kimś wielkim". Emilia w ogóle miała wysokie oczekiwania wobec swych synów. Nie pragnęła dla nich kariery w wojsku ani tym bardziej nie myślała, by zdobyli zwykły zawód szewca, krawca czy rymarza. Pragnęła, by jeden z jej synów został lekarzem, drugi zaś księdzem. Chyba wówczas nie przypuszczała, jak bardzo spełnią się jej marzenia. W kolejnych latach Wojtyłowie nadal wiedli skromne życie, ich starszy syn kontynuował naukę w wadowickiej szkole, a gdy zdrowie uniemożliwiło Emilii całodzienną opiekę nad małym Karolem, posłała chłopca do przedszkola prowadzonego przez siostry nazaretanki. „Przedszkole, zwane wtedy ochronką, mieściło się niedaleko domu, dokładnie naprzeciwko koszar, przy Lwowskiej. W tym samym miejscu zresztą istnieje do dziś. Ojciec mógł więc zaprowadzać tam syna w drodze do pracy. Po obiedzie matka go odbierała" (Milena Kindziuk, Mimo słabego zdrowia Emilia dbała o rodzinę i dom, o to, by było w nim czysto i nabożnie. Na ścianach – obok portretu seniora rodu w żołnierskim mundurze – wisiały święte obrazy. To ona uczyła synów pierwszych modlitw i czytywała im Pismo Święte. A w zamocowanym tuż przy wejściu naczyniu zawsze stała woda święcona, by każdy wchodzący mógł uczynić znak krzyża. Autopromocja Specjalna oferta letnia Pełen dostęp do treści "Rzeczpospolitej" za 5,90 zł/miesiąc KUP TERAZ W 1924 r. starszy z synów zdał maturę – celująco! Zgodnie z wcześniejszymi oczekiwaniami matki Edmund wybrał studia medyczne na Uniwersytecie Jagiellońskim. Opłacenie mieszkania w Krakowie było sporym wysiłkiem dla skromnie żyjącej rodziny. Ale perspektywa kariery lekarskiej Edmunda rekompensowała wszelkie wyrzeczenia. Dwa lata później, jesienią 1926 r., ukochany Loluś został uczniem męskiej siedmioklasowej Szkoły Powszechnej w Wadowicach. Lecz naukę rozpoczął z dwutygodniowym opóźnieniem: w tym czasie w Wadowicach panowała epidemia szkarlatyny i matka – z obawy o zdrowie i życie syna – nie posyłała Karola do szkoły. Tym razem szkarlatyna ominęła rodzinę Wojtyłów. Śmierć matki i brata Nad Twoją białą mogiłą białe kwitną życia kwiaty – o, ileż lat to już było bez Ciebie – duchu skrzydlaty. Nad Twoją białą mogiłą, od lat tylu już zamkniętą, spokój krąży z dziwną siłą, z siłą, jak śmierć – niepojętą. Nad Twoją białą mogiłą cisza jasna promienieje, jakby w górę coś wznosiło, jakby krzepiło nadzieję. Nad Twoją białą mogiłą klęknąłem ze swoim smutkiem – o, jak to dawno już było – jak się dziś zdaje malutkiem. Nad Twoją białą mogiłą, o Matko – zgasłe kochanie – me usta szeptały bezsiłą: – Daj wieczne odpoczywanie. To jedyny wiersz, jaki Karol Wojtyła poświęcił matce. Napisał go w 1939 r., w dziesiątą rocznicę śmierci Emilii Wojtyłowej (wiersz zatytułowany „Emilii, matce mojej" został później włączony do tomu poezji Wojtyły „Renesansowy psałterz"). A wiosną 1929 r. nic jeszcze nie zapowiadało nadciągającej tragedii. Emilia, choć coraz słabsza, skupiała swą uwagę na przygotowaniu Lolka do majowej Pierwszej Komunii Świętej, nie mogła się też doczekać lekarskiego dyplomu Edmunda, który miał ukończyć studia medyczne w czerwcu. Ale nie było jej dane dożyć tych radosnych i doniosłych wydarzeń. Nie zdążyła nawet kupić galowego stroju dla młodszego z synów. 13 kwietnia 1929 r., kiedy Emilia umierała w domu przy ul. Kościuszki, przy jej łożu w salonie czuwał mąż. Senior rodu wysłał małego Karola do szkoły, by zaledwie dziewięcioletni syn nie patrzył, jak jego matka gaśnie. Śmierć Emilii dla nikogo nie była zaskoczeniem, a mimo to dla najbliższych okazała się niezmiernie bolesnym doświadczeniem. Sprawami pogrzebu zajął się przybyły z Krakowa Edmund, razem z ojcem napisali treść nekrologu powiadamiającego bliskich o pogrzebie, który odbył się 16 kwietnia 1929 r. Emilia Anna Wojtyłowa z domu Kaczorowska została pochowana na cmentarzu Rakowickim w Krakowie (a nie jak czasem mylnie jest podawane – w Wadowicach: tam jedynie została odprawiona msza w intencji zmarłej). Edmund wrócił do Krakowa, by dokończyć studia. Ojciec i dziewięcioletni Karol pozostali sami w Wadowicach. Dowodem na to, jak bardzo nie potrafili pogodzić się ze śmiercią Emilii, niech będzie fakt, że od tej pory drzwi do salonu, w którym zmarła, niemal cały czas pozostawały zamknięte. Jeśli którykolwiek z Wojtyłów w ogóle wchodził do tego pomieszczenia, to jedynie po to, by w skupieniu się modlić. Niemal zaraz po pogrzebie Karol Wojtyła senior zabrał synów do Sanktuarium Maryjnego w Kalwarii Zebrzydowskiej, do którego przyszły papież często później powracał... Od tej chwili to ojciec zajął się wychowaniem Karola, dbał o jego rozwój intelektualny i fizyczny. We wrześniu 1930 r. Lolek rozpoczął naukę w I Państwowym Gimnazjum Męskim im. Marcina Wadowity w Wadowicach. Nie miał problemów z nauką i już wtedy wyróżniał się wśród rówieśników szczególną pobożnością. W pierwszej klasie gimnazjum, zachęcony przez księdza Kazimierza Figielewicza, wstąpił do kółka ministranckiego. W latach gimnazjalnych objawił się także talent pisarski i aktorski Karola, który mógł się rozwijać pod czujnym okiem polonisty, Kazimierza Forysia. Wojtyła występował w szkolnych inscenizacjach „Antygony", „Balladyny" i „Ślubów panieńskich", brał też udział w konkursach recytatorskich. Młodych gimnazjalistów pasjonował także sport, szczególnie piłka nożna. Lolek grywał w nią z upodobaniem jeszcze w szkole podstawowej (dane za: 29 marca 1930 r. na Uniwersytecie Jagiellońskim odbyła się promocja doktorska Edmunda, w której uczestniczyli też jego ojciec i młodszy brat. Edmund najpierw podjął pracę w szpitalu dziecięcym w Krakowie, a od 1 kwietnia 1931 r. w Powszechnym Szpitalu Miejskim w Bielsku, gdzie zmarł 4 grudnia 1932 r. po zarażeniu się szkarlatyną od pacjentki. „Nie było dane Edmundowi długo pracować w tym szpitalu. Wiem jednak, że głęboko był z nim związany, a swoją pracę wśród chorych traktował bardzo poważnie. Miałem takie odczucie, gdy odwiedzałem go w tym szpitalu i gdy o tym rozmawialiśmy. W duchu lekarskiej powinności towarzyszył cierpiącym także wtedy, gdy ówczesny stan medycyny nie dawał już możliwości skutecznej pomocy. A potem on sam doświadczył śmiertelnej choroby. Jego przedwczesne odejście zapisało się głęboko w moim sercu, ale nie tylko w moim, skoro pamięć o jego samarytańskiej postawie zachowała się aż dotąd. Po siedemdziesięciu latach od jego śmierci wciąż wspominam go z braterską miłością i polecam jego duszę miłosiernemu Bogu" (z listu do biskupa Tadeusza Rakoczego z okazji nadania szpitalowi w Bielsku-Białej imienia Edmunda Wojtyły; Watykan, 18 czerwca 2003 r.). Śmierć zaledwie 26-letniego Edmunda wstrząsnęła Lolkiem, który kochał i cenił brata. Jedynym oparciem dla dorastającego nastolatka stał się senior rodu. Po latach przyszły papież tak wspominał swego ojca w książce „Dar i Tajemnica": „Mogłem na co dzień obserwować jego życie, które było życiem surowym. Z zawodu był wojskowym, a kiedy owdowiał, stało się ono jeszcze bardziej życiem ciągłej modlitwy. Nieraz zdarzało mi się budzić w nocy i wtedy zastawałem mojego Ojca na kolanach, tak jak na kolanach widywałem go zawsze w kościele parafialnym". Bez wątpienia Wojtyła senior był oparciem i wzorem dla młodego Karola. Dojrzałość w czasie wojny Jak możemy przeczytać w jednej z wielu biografii Jana Pawła II, 14 maja 1938 r. Karol Wojtyła wzorowo zdał egzamin dojrzałości. Kierując się miłością do teatru i literatury, z inspiracji Mieczysława Kotlarczyka, będącego nauczycielem w gimnazjum karmelickim, wkrótce rozpoczął studia na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego (obecny Instytut Polonistyki przy ul. Gołębiej 20 – na I piętrze znajduje się tu tablica z napisem w języku polskim i łacińskim, upamiętniająca studia Karola Wojtyły – Jana Pawła II – w latach 1939–1940). Wraz z ojcem przeprowadził się wówczas do Krakowa. Decyzja o studiowaniu filologii polskiej była zaskoczeniem dla wielu osób, które w religijnym młodzieńcu widziały świetnego kandydata na księdza. Po przybyciu do Krakowa ojciec i syn zamieszkali przy ulicy Tynieckiej 10, w dwóch pokoikach w suterenie, która należała do rodziny matki Karola. Od początku pobytu w Krakowie Wojtyłę pochłonęło życie intelektualne i artystyczne. Filologia polska na Uniwersytecie Jagiellońskim przeżywała wówczas okres swojej świetności, co dostarczało młodemu studentowi wielu bodźców do rozwoju intelektualnego. Świeżo zawarte znajomości oraz szczególna atmosfera Krakowa zachęcały do tworzenia poezji. Fascynacja teatrem sprawiła, że Karol przyłączył się do Konfraterni Teatralnej prowadzonej przez Tadeusza Kudlińskiego. Pod nazwą „Studio 39" wystawiono wówczas spektakl „Kawaler księżycowy" poety Mariana Niżyńskiego, w którym wystąpił również Wojtyła. We wspólnocie Konfraterni Karol nawiązał znajomość z Juliuszem Kydryńskim, który później stał się jego bliskim przyjacielem. Kiedy 1 września 1939 r. Niemcy zaatakowały Polskę, Kraków stał się obiektem nalotów, a już 6 września wojska niemieckie wkroczyły do dawnej stolicy Polski. Wawel zajął generalny gubernator Hans Frank, katedrę zamknięto dla zwykłych odwiedzających. Szansę na kontynuację studiów przekreśliła przeprowadzona przez Niemców Sonderaktion Krakau – akcja pacyfikacyjna skierowana przeciwko środowisku polskich uczonych przeprowadzona 6 listopada 1939 r. na Uniwersytecie Jagiellońskim. W jej wyniku zamknięto uniwersytet, a profesorów wywieziono do obozu Sachsenhausen. Równocześnie pogarszała się sytuacja materialna Karola i jego ojca. Karol musiał więc szukać pracy. Znalazł ją w Zakładach Chemicznych Solvay w Borku Fałęckim. Początkowo pracował w kamieniołomach w Zakrzówku, gdzie wydobywano wapień potrzebny do produkcji sody. To była ciężka praca, dawała jednak względne bezpieczeństwo, ponieważ Niemcy ze względów strategicznych uznawali zakład za potrzebny. Wiosną 1941 r. Wojtyła został pomocnikiem strzałowego Franciszka Łabusia, który ponoć nieraz radził mu, aby został księdzem... Pomimo pracy w fabryce Karol Wojtyła mógł wziąć udział w rekolekcjach organizowanych w parafii św. Stanisława Kostki na Dębnikach. Tutaj właśnie nawiązał kontakt z krawcem Janem Tyranowskim. Ten 40-letni mistyk i asceta był osobą, która w pierwszej chwili nie wzbudzała sympatii. Brak wykształcenia teologicznego nie przeszkodził jednak Tyranowskiemu w wygłaszaniu porywających kazań. Oczytany w pismach św. Jana od Krzyża i św. Teresy z Avila, swoimi zainteresowaniami wywarł niekwestionowany wpływ na młodego Wojtyłę. Wydaje się, że kontakt z Tyranowskim przyczynił się także do odnalezienia powołania przez przyszłego papieża. Na początku 1941 r. ojciec Wojtyły zachorował. Gdy 18 lutego Karol, który się nim opiekował, wrócił do domu z obiadem, zastał swego ojca martwego – siedzącego przy stole, z głową opartą na rękach, z niedopitą herbatą. Przyszły papież bardzo boleśnie odczuł śmierć ojca. Karola Wojtyłę seniora pochowano na cmentarzu Rakowickim w Krakowie. A młody Karol zamieszkał u państwa Kydryńskich, którzy ofiarowali mu pomoc i wsparcie. W przezwyciężeniu smutku po stracie ojca Karolowi pomógł także Mieczysław Kotlarczyk, który wraz z żoną zamieszkał w mieszkaniu przy Tynieckiej. Pełen nowych pomysłów założył teatr, do którego przylgnęła później nazwa Teatr Rapsodyczny. Repertuar teatru obejmował „Quo vadis", „Króla-Ducha", „Beniowskiego" i „Pana Tadeusza". Z teatrem od początku istnienia związał się (wraz z innymi studentami polonistyki UJ) także Karol Wojtyła, a o jego aktorskim talencie przekonany był sam Juliusz Osterwa. Ku zaskoczeniu Mieczysława Kotlarczyka w październiku 1942 r. Wojtyła podjął decyzję o wstąpieniu do tajnego seminarium duchownego (dane za: Spełniło się więc marzenie Emilii Wojtyłowej, by jeden z jej synów został księdzem. Ale chyba nikt wówczas nie przypuszczał, że oto w czasie wojny – gdy śmierć każdego dnia zbierała swe żniwo – w krakowskim seminarium pojawił się przyszły papież, pierwszy papież Polak.

jan paweł ii dzieciństwo zdjęcia